Dag 7 olympische spelen

Op woensdag gaan we eerst 's ochtends naar de springruiters. Zij springen voor het landenteam en individueel.
Het is zeer mooi om te zien en om een keer mee te maken. Maar wat is het warm!!! We zitten in totaal zo'n 3,5 vol in de zon. Zónder petjes, wie had dit nu verwacht. Nogmaals zeer mooi om 'n keer mee te maken maar achteraf eigenlijk onverantwoord dat dit überhaupt door is gegaan in deze hitte. We zien scheel van de hoofdpijn en lezen naderhand dat het dus 40+ C was.

'S avonds gaan we nogmaals (de 4e en laatste keer) naar de atletiek. De finale waar Dafne moet gaan knallen, de 200m.
Met in het achterhoofd dat onze chauffeur ons gisteren kortbij heeft afgezet stappen we in de auto.
Een ezel stoot zich immers geen 3x aan dezelfde steen, zij dus wel. Maar 4x heb ik nog nooit gehoord. En jawel, onze Braziliaanse (ezel) stoot zich dus wél 4x aan dezelfde steen.
We zijn pas 'n tijdje onderweg als Roy zegt "we komen zo bij het punt waar ze zich altijd verrijdt". En hij is net te laat met reageren, jawel daar gaan we weer!!! We gaan weer fout en Roy begint zich weer 'n beetje op te vreten en zegt dat we dadelijk weer de tunnels krijgen. Een van de kinderen moet hier wel 'n beetje om lachen maar dat maakt hem alleen maar bozer. Hij wijst nl naar de andere kant waar file staat en zegt dat de tunnels (die we al zien) fout zijn en we dus weer via die andere kantoorruimte moeten rijden. Ik denk nog dat het wel allemaal zal meevallen en ze misschien toch wel weet hoe ze rijdt en we helemaal niet ze terug hoeven. Helaas, Roy heeft gelijk.
Na lang rijden komen we weer via die kant terug en na 'n poosje naderen we weer het punt waar ze telkens fout gaat. Roy zegt tegen ons dat ze hier gewoon rechts moet aanhouden. En dan komt het... Ze wil weer naar links rijden maar Roy is dit keer zeer adrem en wijst naar rechts en probeert haar in het Engels duidelijk te maken dat ze die kant moet nemen. Maar nee, ze gaat ook nog in het Braziliaans in discussie en wijst naar links. Roy heeft ondertussen een behoorlijke stemverheffing en zegt steeds "No No" en blijft maar fel naar rechts wijzen. Gelukkig gaat ze overstag en rijdt de kant op die Roy haar nu steeds aanwijst. Eerst hebben we nog het idee dat we wel weer ergens anders uitgezet gaan worden maar gelukkig komen we uiteindelijk weer bij de metro uit die direct naast het stadion ligt.
Zó, dit was gelukkig de laatste keer dat ze ons naar de atletiek moest brengen. 

Eenmaal binnen zoeken we onze plaatsen weer en genieten nogmaals van Usain Bolt, die dit jaar zijn laatste OS speelt.
En dan is er Dafne... helaas, ook dit keer mogen we geen getuige zijn van 'n gouden overwinning van haar. Maar wel van 'n mooie zilveren plak die ze toch maar mooi verdient heeft voor Nederland. Het is immers al 24 jaar geleden dat Nederland 'n medaille heeft gewonnen met atletiek.
Alleen jammer dat ze zelf zo teleurgesteld is dat ze geen ere-ronde loopt maar meteen van de baan afloopt. Het is zeker begrijpelijk dat ze zelf teleurgesteld is, dan spreek je tenminste over echte overwinningsmentaliteit. Maar tegenover de oranje fans die voornamelijk allemaal voor haar zijn gekomen vind ik dit niet echt passend. En 1 van onze kids is dan ook helemaal kwaad en niet te genieten. Wie zou dat nu zijn

Maar al bij al was dit weer 'n mooie dag in Rio!