Dag 8 olympische spelen

Op donderdag gaan we 's ochtends naar de bronzen finale van de heren hockey tegen de Duitsers.
Het is weer voornamelijk oranje wat je ziet met 'n kleiner gedeelte Duitsers. 
Het blijkt 'n spannende wedstrijd te worden die met gelijke stand eindigt. Wat wil zeggen dat we mogen gaan nagelbijten bij de beslissing via shootouts.
Helaas, dit valt in het nadeel uit voor de Nederlanders en de Duitse hockeymannen gaan er met de bronzen medaille vandoor.

Hierna gaan we dan toch eindelijk ook eens naar het Holland Heineken House. Het is hier allesbehalve alleen maar oranje. Het schijnt vanwege de gezellige sfeer ook erg in trek te zijn bij de andere nationaliteiten. 
Terwijl we hier zijn spelen de handbaldames de halve finale die we hier op het grote scherm volgen. Jammer, ze redden het uiteindelijk niet. Ze mogen zaterdag voor de bronzen finale spelen.
Het is allemaal erg gezellig en we shoppen ook nog even in de Heineken shop voor wat aandenkens.

Helaas, terwijl we Nederlanders spreken (die in Brazilië wonen) die vertellen dat de Brazilianen het niet zou nauw nemen met drinkende volwassenen op kinderfeestjes komt de Nederlandse leiding van het feest eraan. Ze verzoeken ons vriendelijk om het drankje te nuttigen en dan het huis te verlaten. Roy meent dat ze het alleen maar 'n keer komen zeggen omdat ze verplicht zijn en er daarna niet meer naar omkijken. Maar jammer dan, toch gaan we dat niet uitproberen. Ook ik vind het gezellig & jammer, maar mij hebben ze zojuist aangesproken hierover dus ik wil niet langer blijven. Ook de kids twijfelen wel of het goed zal gaan. We besluiten dan om 20.15/20.30u toch maar te vertrekken.
Buiten worden we meteen aangesproken door andere nationaliteiten die vragen of ze mogen proberen om onze bandjes voorzichtig af te krijgen zodat zij hiermee naar binnen kunnen. Het schijnt dat sommigen hier al dagen staan te proberen om nog kaartjes te kunnen kopen wat niet wil lukken. Ze willen ook de bandjes van de kinderen maar begrijpen ons uiteindelijk als we proberen duidelijk te maken dat die bandjes maar tot 20.00u gelden. Bij Roy lukt het uiteindelijk iemand om hem redelijk los te krijgen, maar of ze ermee naar binnen zijn gekomen... ik vraag het me af.
Mijn bandje lukt uiteindelijk niet en ze geven het op.

Weer 'n bijzondere ervaring, alleen jammer dat je op deze manier als gezin met kinderen dus nooit bij de huldigingen kan zijn.