Dag 10 olympische spelen

Dan is het zo ver!!!

Dit is de (zater)dag waar Yves & Roy over gedroomd hebben. De finale van het voetbal en wij hebben kaartjes!!! Ze zeiden voor de spelen begonnen "wat zou het toch een droomfinale zijn als toevallig Brazilië & Duitsland in de finale zouden komen". En wie staan er in de finale..... 
Juist! Brazilië tegen Duitsland.

Maar eerst gaat Roy nog met Zoë naar de bronzen finale van de handbaldames. Hier hadden we geen kaarten voor, maar vrijdagavond is het ons nog gelukt om 2 kaartjes te bemachtigen.
Het lijkt me veiliger als Roy met haar meegaat en ik met de andere twee op de boot blijf.
Ze verliezen helaas wel maar het was geweldig voor Zoë om de dames nogmaals te zien handballen.

Dan is het zo ver, we gaan eindelijk naar dé finale van Yves & Roy.
We hebben super plaatsen, zeer kortbij het veld. Je kan het je bijna niet voorstellen in de huidige maatschappij maar hier staat helemaal geen omheining om het veld. Je zou zo het veld op kunnen lopen als je zou willen. Er staat nu uiteraard wel behoorlijke security, in de vorm van soldaten met geweren. Maar die zien we steeds al de hele tijd in Rio. Overal waar je komt, in de stadions, op straat, overal.

Het hele stadion kleurt groen en geel, overal zitten Brazilianen. En daartussen zitten hier en daar wat verdwaalde oranje fans en uiteraard wat Duitsers. Maar die vallen nauwelijks op met hun kleuren. 
Als ik 1 volk moet aanwijzen wat nogal chauvinistisch is dan zijn het wel de Brazilianen! Ook hier maken we weer mee dat de tegenstander door 'n vol stadion wordt uitgefloten. Als ze het veld opkomen en iedere keer als de bal ook maar enigszins in de buurt van 'n Duitser komt. Je hoort dan 'n oorverdovend geluid aan joelen en fluiten. Wat is het toch 'n mooi gepassioneerd volk!!! Niet met alleen het uitjouwen van de tegenstander maar ook en vooral met het aanmoedigen van hun eigen landgenoten. Wat 'n passie!

Het wordt nog 'n spannende afsluiting met penalty's. We krijgen wel echt waar voor ons geld. Tot de laatste penalty moeten we wachten tot het hele stadion in 1 grote feestmenigte uitbarst. GÉWELDIG!!!
Dit zullen we vast en zeker nooit meer meemaken in ons leven. We proberen het ook 'n beetje vast te leggen op film als herinnering.

Hoe chauvinistisch ze ook zijn, als de Duitsers in hun ereronde langslopen hoor je geen enkel maar dan ook écht geen enkel negatief geluid en alleen maar 'n staande ovatie. 

Dit was toch werkelijk de mooiste afsluiting die we konden krijgen van onze 1e ervaring met de olympische spelen. 
De gedroomde finale van Roy & Yves en ook nog hun gedroomde winnaar.